က်န္းမာေဘးကင္းေရာဂါရွင္း

အမ မဒမ္ကိုးက ဒီ ပုိစ္႔ေလးကို ေရးေပးပါလို႕ေျပာတာ ၾကာခဲ့ျပီ။ အမ မဒမ္ကိုးက နိဒါန္းဘဲေရးထားတာဆိုဘဲ။ နိဒါန္းက အရမ္းျပည့္စုံေနေတာ့ ဘာထပ္ေရးရမွန္းေတာင္မသိေတာ့တာ။  အမ မဒမ္ကိုး ၊ ကိုညီလင္းသစ္ ၊ မအိမ့္ခ်မ္းေျမ့ ၊ သူတို႕ေတြရဲ့ ဘေလာ့ထဲမွာ သြားဖတ္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စုံစုံလင္လင္ သိေနရပါျပီ။ တျခားေရးသားထားေသာ blogger မ်ားလဲရွိရင္ရွိအုန္းမွာပါ။ ကြၽန္မက သုံးေယာက္ေလာက္ဘဲဖတ္ျပီး ဘယ္ဘေလာ့ကိုမွမသြားျဖစ္တာပါ။ အမမဒမ္ကိုး ေရးခိုင္းတဲ့ပိုစ္႕က က်န္းမာေရးနဲ႕ပတ္သက္ရင္လဲ ေရးလို႕ရတဲ့စာဆိုေတာ့ က်န္းမာေရးနဲ႕ပတ္သက္တာဘဲ ေရးသြားပါမယ္။ 

ငါးပိနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ယူရီးယားကို ဘာမွန္းေတာင္မသိလို႕ ခုနေလးကမွ ကိုညီလင္းသစ္ဆီကဖတ္ျပီးျပန္လာတာပါ  ( ခုနေလးလို႕ေရးထားတာ ကိုညီလင္းသစ္စာတင္တဲ့အခ်ိန္က ေရးထားတာဆိုေတာ့ ဒီစာကို တဝက္ေရးထားျပီး ခုမွထပ္ေရးျဖစ္တာပါ, ေနာက္ရက္က် ကြန္မန္႕ျပန္လာေရးမယ္ဆိုျပီး သြားမေရးျဖစ္ဘူး )။ စက္တင္ဘာေလာက္တည္းက ကြၽန္မရဲ့ကြန္မန္႕မွာ အမမဒမ္ကိုးက ဒီလိုေရးခဲ့တယ္ "အမေရးတဲ႕ပိုစ္႕က ဘေလာ႕ဂါေတြအကုန္လံုးကုိတဂ္တဲ႕ပိုစ္႕ျဖစ္ပါတယ္ ၾကိဳက္တဲ႕အျမင္ၾကိဳက္တဲ႕ရႈ႕ေထာင္႕ကေန ျပည္သူေတြအတြက္ေရးေပးႏိုင္ပါတယ္" ။ 

ဒီပိုစ္႕ ေလးကိုေရးထားတာ အၾကာၾကီးရွိခဲ့ျပီ။ အလုပ္ေတြအရမ္းရွုပ္ေနတာေၾကာင့္ ဘာပိုစ္႕မွမတင္ျဖစ္ႏိုင္တာပါ။ အိမ္ေလးကို ဒီအတိုင္းပစ္ထားရတာ ၊ ဘေလာ့ဂါမိတ္ေဆြေတြဆီမသြားျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားခဲ့ျပီ။ 

ဟိုးရက္ကတည္းက ( ဟိုးရက္ဆိုတာကလဲ ၾကာခဲ့ျပီ ) အမမဒမ္ကိုး ရဲ့ ေဖ့ဘုတ္မွာေတြ႕ပါတယ္။ သူ႕ရဲ့တဂ္ပိုစ္႕ကို ဘယ္သူမွမေရးေပးၾကဘူးတဲ့။ ကြၽန္မသိထားတဲ့က်န္းမာေရးနဲ႕ပတ္သက္တာ နဲနဲဘဲေရးဖို႕ရွိပါတယ္။ အစက နဲနဲေလးဆိုေတာ့ မေရးေတာ့ဘူးလားလို႕ ၊ အမမဒမ္ကိုးက ေဖ့ဘုတ္မွာ အဲလိုေရးလိုက္လို႕စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာပါ။ ကြၽန္မ ခုေရးမဲ့ဟာက သိျပီးတဲ့သူရွိသလို မသိတဲ့သူ ရွိမရွိ မသိပါဘူး။ ဒီကသတင္းကေန အနည္းငယ္သိထားတာေလးကို ျပန္လည္ေဝမွ်တာပါ။ 

ပုလဲလက္ဖက္ရည္ နဲ႕ ဝက္အူေခ်ာင္း တူတူမစားေသာက္ရပါ။ ကင္ဆာ သို႕မဟုတ္ ေနာက္ေမြးလာမဲ့မ်ိဳးဆက္မွာ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႕ယြင္းတာတို႕ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေရေႏြးနဲ႕အလြယ္တကူေျဖာစားတဲ့ ေခါက္ဆြဲထုပ္ တတ္ႏိုင္သမွ်ေရွာင္ပါ။ တခ်ိဳ႕က အလုပ္မအားလို႕ အလြယ္တကူစားသလို တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဒါေလးစားရင္ ထမင္းစားတာေလာက္ ဝိတ္မတက္ဘူးလို႕ မထင္ၾကပါနဲ႕။ အသင့္စား ေခါက္ဆြဲထုပ္ေတြဟာ ကယ္လိုရီ ၅၀၀ ေက်ာ္ပါတယ္။ မပုပ္မသိုးေဆးေတြထည့္ထားတဲ့အတြက္ မစားရင္အေကာင္းဆုံးပါဘဲ။  ကိုရီးယားတံဆိပ္ပါတဲ့ ေခါက္ဆြဲထုပ္ေတြဟာ ကင္ဆာျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ဒီကသတင္းမွာေၾကညာထားျပီးျဖစ္ပါတယ္။ အနီေရာင္အိတ္ေပၚမွာ အမဲေရာင္ တရုတ္စာလုံးတစ္လုံးနဲ႕ကိုရီးယားစာလုံးေရးထားပါတယ္။ ကိုဏီေရးထားတဲ့စာထဲကလို သူတို႕ေရာင္းအားက်သြားလို႕ လိုက္ဖမ္းရင္ေတာ့ မပါဘူးေနာ္။ သိပ္စားေကာင္းတယ္လို႕ေျပာၾကတယ္။ တစ္ခါမွ မစားဖူးဘူး။ ေစ်းကေတာ့ၾကီးရွာတယ္။ အဆင္သင့္ေခါက္ဆြဲထုပ္ကို မျဖစ္မေနစားရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေရဆူဆူနဲ႕ပထမျပဳတ္လိုက္တဲ့အရည္ကို သြန္လိုက္ပါ။ ျပီးမွ ေနာက္ထပ္ေရပူအသစ္ထည့္ျပီး သူ႕အထဲကပါတဲ့အထုပ္ေတြကို အကုန္ထည့္မစားပါနဲ႕၊ ဆီေတြလဲမစားပါနဲ႕။ စားနည္းေလးေျပာျပတာပါ။ 

အမွန္ေတာ့ အရံသင့္ စားလို႕ရတဲ့ပစၥည္းေတြကို ျဖစ္ႏိုင္ရင္ လုံးဝမစားဖို႕ အၾကံျပဳပါရေစ။

GAS ပါတဲ့ေဖ်ာ္ရည္္ေတြက ေသာက္ရင္နဂိုတည္းက မေကာင္းဘူးလို႕ ေျပာျပီးသား ၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ သိၾကမွာပါ။ သိၾကသလို ၾကိဳက္လဲၾကိဳက္ၾကပါတယ္။ GAS ပါတဲ့ေဖ်ာ္ရည္နဲ႕ ပူရွိန္းမတဲ့ဘူးေနာ္။ ဒီေလာက္မေကာင္းဘူးေျပာတာေတာင္ ေသာက္တဲ့သူေတြလဲ အမ်ားၾကီးပါဘဲ။ ကြၽန္မမေသာက္ဘူးလားဆိုေတာ့ အရမ္းၾကာမွတစ္ခါေသာက္ပါတယ္။ အိမ္ကေပးမဝယ္တာ။ ေသာက္လဲ ၂၅၅ ml ကို လူ၃ေယာက္ေလာက္ခြဲေဝျပီးေသာက္ပါတယ္။ အကင္စာေတြဆိုတာ က်န္းမာေရးနဲ႕သိပ္ညီညႊတ္တဲ့အစာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကို အကင္စားျပီးေတာ့ အဲဒီ GAS ပါတဲ့ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ရင္ ကင္ဆာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီမွာ လမုန္႕ပြဲေတာ္ဆိုရင္ အကင္စားၾကတယ္ ၊ စားျပီးရင္ အဲဒီအရည္ေတြေသာက္ၾကတယ္။ 

ေပါင္မုန္႕နဲ႕ပတ္သက္လို႕ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေပါင္မုန္႕ႏွစ္ခ်ပ္စားရင္ တေန႕တာစားေသာ ဆားပမာဏနဲ႕ညီမွ်တယ္ဆိုဘဲ။ 

အရင္တုန္းက စပ်စ္သီးစားရင္ အခိုင္လိုက္ကို ေရနဲ႕သုံးခါေလာက္ေဆးျပီးျဖဳတ္စားတယ္။ ခုဒီကိုေရာက္လာျပီးတည္းက အေဒၚက အခိုင္လိုက္ကို အညွာကေနတစ္လုံးခ်င္း ကပ္ေၾကးနဲ႕ညွပ္ျပီး တစ္လုံးခ်င္းေဆးရတယ္။ ပိုးသတ္ေဆးကို ေၾကာက္လို႕ပါ။ 

အရမ္းပူတဲ့ေနေရာင္ျခည္ထဲသြားရင္ SPF ပါတဲ့အရည္မ်ိဳးေတြဟာ အေရျပားကင္ဆာကိုကာကြယ္ေပးတယ္ဆိုေပမဲ့ ေန႕တိုင္းလိမ္းမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအရည္ေတြဟာကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ကယ္လစီယမ္ကိုစုပ္ယူသြားပါတယ္။ ကယ္လစီယမ္ဓါတ္လိုခ်င္ရင္ တေန႕ကို နာရီဝက္ေနပူစာလႈံေပးပါ။ မနက္ ၇နာရီ မွ ၉နာရီထိ ေနက အသင့္ေတာ္ဆုံးပါဘဲ။ တၾကိမ္တည္း နာရီဝက္မလိုပါဘူး။ တေန႕ နာရီဝက္ျပည့္ရင္ရပါတယ္။

ဆံပင္ဆိုးေဆးနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဆံပင္ေဆးဆိုးရင္ ေက်ာက္ကပ္ေတာ္ေတာ္ထိတယ္လို႕ေျပာတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့၁၅ႏွစ္ေလာက္တည္းက အေဒၚက ဆံပင္ေဆးမဆိုးရဘူးေျပာတယ္။ လူငယ္ဘဲ ဆိုးခ်င္တာေပါ့။ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းက ေဆးအရမ္းဆိုးတယ္။ ကြၽန္မလဲ ဆိုးခ်င္လို႕သူငယ္ခ်င္းကို ဆိုးခိုင္းတာ အေရာင္မထြက္ဘူး။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ဆိုင္မွာသြားဆိုးျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အိမ္မွာ ၂ခါကိုယ့္ကိုယ္ဆိုးတာ အေရာင္မထြက္ဘူး။ ဆိုင္မွာမဆိုးဖူးေသးဘူး။ အေမကိုေတာ့ ခြင့္ေတာင္းထားတယ္။ ေပးဆိုးမယ္တဲ့။ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းက ခုမဆိုးေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ဝန္ရွိရင္း ဆံပင္ေဆးဆိုးရင္ ကေလးကို ထိခိုက္တယ္။ 

ပုလဲလက္ဖက္ရည္မွာပါတဲ့ ပုလဲလုံးေလးေတြကလဲ ဟိုတေလာက ဒီမွာ ျပႆနာျဖစ္ေသးတယ္။ ေကာ္မႈန္႕ထဲမွာသေဘၤာေဆးေတြထည့္သုံးထားတယ္ လို႕ သတင္းေတြထြက္လာပါတယ္။ ခုတစ္ခါ ဆီေတြမွာ ထပ္ျပႆနာျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနၾကာဆီ ၊ ႏွမ္းဆီ စသျဖင့္ နာမည္ေတြသာ တပ္ထားေပမဲ့ အထဲမွာပါတဲ့ဆီေတြက Mayonnaise လို႕ေခၚတဲ့ အရြက္ေတြ ၊ ဟမ္ဘာဂါ တို႕မွာစားတဲ့ဆီ (ကိုလက္စထေရာတက္ေစတဲ့အဆီ ၊ က်န္းမာေရးနဲ႕မညီညြတ္တဲ့အဆီ) ၊ ဝါဂြမ္းဆီ( အဆိပ္ရွိတယ္လို႕ေျပာၾကတယ္ ) ေတြကို ထည့္သုံးထားတယ္လို႕ သတင္းမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ငရုတ္ဆီဆိုရင္လဲ အေရာင္တင္ထားတာကလြဲလို႕ ဘာငရုတ္သီးမွမပါဘူးဆိုဘဲ။ အဲဒီလို ထုတ္လုပ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြကို ေလ်ာ္ေၾကးေတာ့ ေပးရွာသား။ ၾကားရသေလာက္ေတာ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ အဲလိုမ်ိဳးလုပ္လို႕ တရားစြဲခံရရင္ သူေဌးေတြတဲထိုးျပီးသာေနလိုက္ေတာ့ဘဲ။ ေလ်ာ္ေၾကးေပးေတာ့ လူေတြက အေကာင္းတိုင္းျပန္ျဖစ္လာပါ့မလား။ နဂိုတည္းက သူမ်ားဒုကၡေရာက္ေအာင္မလုပ္နဲ႕ေပါ့။

ကင္ဆာေတြ ၊ ေရာဂါေတြ ဘာလို႕ဒီေလာက္မ်ားလာလဲ? ကိုယ္အျမတ္ရဖို႕သာၾကည့္ျပီး လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ေနၾကတဲ့ စားေသာက္ကုန္ထုတ္လုပ္သူေတြကို အံ့ဩမိပါရဲ့။

ၾကားရတဲ့သတင္းေတြက နားနဲ႕မဆန္႕ေတာ့ဘူး။ 

အလုပ္မ်ားတဲ့သူေတြက အျပင္မွာဝယ္စားၾကတယ္။ အျပင္မွာစားရင္ က်န္းမာေရးနဲ႕မညီညြတ္ဘူးဆိုေတာ့ ခုအိမ္မွာခ်က္စားေတာ့လဲ ညီညြတ္ေသးလို႕လား။ အျပင္စာကေတာ့ အခ်ိဳမႈန္႕အသားကုန္ပါတယ္ေနာ္။ ဂ်ပန္ေတြက က်န္းမာေရးတအားလိုက္စားတယ္ ၊ သူတို႕ဆီက ျမန္မာကိုသြင္းတဲ့ အခ်ိဳမႈန္႕ေတြ သူတို႕မစားဘူးဆိုဘဲ။ 

တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္ ၊ အိမ္မွာခ်က္စားျဖစ္ရင္ အခ်ိဳမႈန္႕မစားျဖစ္ဘူး။ ဆီေလွ်ာ့စားျဖစ္တယ္ ၊ ဒီဆီနဲ႕ျပန္မခ်က္ဘူး ၊ အဲဒါပါဘဲ။ စားရတဲ့ပစၥည္းကေတာ့ ဘယ္တံဆိပ္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူ႕ကိုမွယုံလို႕မရတဲ့ေခတ္ေရာက္ေနတယ္။ 

အရင္ေခတ္လူေတြက ပိုက္ဆံမရွိလို႕ မစားရရွာဘူး ၊ ခုေခတ္လူေတြက ပိုက္ဆံရွိေပမဲ့လဲ အဆိပ္ေတြ ၾကီးဘဲ စားေနရ ၊ ေသာက္ေနရတာေပါ့ေနာ္။

လူသားအခ်င္းခ်င္း စာနာမႈေတြရွိလာပါေစလို႕ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္

ေရႊယြန္းဝါ

26 OCT 2013

အခ်ိန္မေရြး ၾကဳံေတြ႕ႏိုင္ေသာ ......

ဒီေန႕ အေဖဆုံးတာ ၂၄ ႏွစ္ ျပည့္ခဲ့ျပီ။

ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေတြကို တခ်ိဳ႕လူေတြက မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနတတ္တယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ မွတ္မိတဲ့အခ်ိန္ကာလေတြ တူခ်င္မွတူၾကမွာပါ။ တခ်ိဳ႕က မိခင္ဝမ္းဗိုက္ထဲမွာ ဘယ္လိုေနခဲ့ရသလဲဆိုတာ မွတ္မိတဲ့သူေတာင္ရွိခဲ့ၾကတယ္။ မွတ္မွတ္ရရရွိေနရျခင္းမွာ အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့အခ်ိန္ ၊ အရမ္းဝမ္းနည္းရတဲ့အခ်ိန္ေတြက ကေလးေတြရဲ့ရင္ထဲမွာ စြဲျမဲစြာက်န္ေနခဲ့တာပါ။ က်မကေတာ့ အေဖရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေဖဘက္ကမိသားစု ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႕ ဟီးႏိုးကားငွါးျပီး ခရီးသြားၾကတယ္ ၊ ဟီးႏိုးကားထဲမွာ အိမ္သာလဲပါတယ္။ အိမ္သာပါတာ မွတ္မိေနရျခင္းက ေနာက္ပိုင္းၾကီးလာေတာ့ ဟီးႏိုးကားေတြမွာ အိမ္သာမပါေတာ့ဘူး။ ေနာက္တခုက အေမရဲ့ဆံပင္ေကာက္ျခင္းကိုခံလိုက္ရတယ္။ မေကာက္ခ်င္တာကို ေကာက္ခံလိုက္ရလို႕ မွတ္မိေနတာပါ။ ခု ဓာတ္ပံုျပန္ၾကည့္ေတာ့လဲ ခ်စ္စရာေကာင္းသားဘဲ။ ဘယ္အရြယ္လဲဆိုတာ အေမကိုျပန္ေမးမွဘဲ သိရလိမ့္မယ္။

ကြၽန္မ ၁တန္းတက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေဖဆုံးခဲ့တာပါ။ အေဖဆုံးေတာ့ ကြၽန္မ ေက်ာင္းမတက္ရဘူး ၊ ခြင့္တိုင္ထားလို႕ ၊ အတန္းပိုင္ဆရာမ အိမ္လာျပီးေမးတယ္။ အဲဒါဘဲ မွတ္မိတယ္။ အေဖ ေနမေကာင္းလို႕ဆရာဝန္ျပေနတာကို ေရးေတးေတးဘဲမွတ္မိတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ႏိုင္ငံျခားကို ေဆးထြက္ကုမွန္းေတာင္မသိဘူး။ ညတိုင္းေတာ့ ဖုန္းေခၚတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကႏိုင္ငံျခားဖုန္းေခၚရင္တိုက္႐ိုက္ေခၚလို႕ မရဘူး ၊ အိတ္ခ်ိန္းကိုဖုန္းဆက္ျပီးမွ ကိုယ္ေခၚခ်င္တဲ့ နံပတ္ကိုေပး။ အၾကာၾကီးေစာင့္ရတယ္။ အိတ္ခ်ိန္းက ျပန္ေခၚေပးမွ ေျပာလို႕ရတယ္။ အေမက ကြၽန္မတို႕ေမာင္ႏွမကို ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္ဆိုေတာ့ အေမမပါသြားဘူး။ အေဖ့ညီ ( ကြၽန္မရဲ့ဦးေလး ) တစ္ေယာက္ေတာ့ လိုက္သြားတယ္။ အေဖမရွိေတာ့ေပမဲ့ အေဖ့ရဲ့ပုံရိပ္ေတြ ၊ မ်က္ႏွာက အစ ကြၽန္မခုထက္ထိ မွတ္မိေနေသးတယ္။ ကြၽန္မ ငိုရင္လဲ ကြၽန္မကို အျမဲခ်ီျပီးေခ်ာ့ေနက်ပါ။ အျမဲခ်ီေနေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးတခါဘဲမွတ္မိတယ္။ အဲဒီတုန္းက အေဖ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ၊ ကြၽန္မက ငယ္ငယ္တည္းကေန ခုထက္ထိ အိမ္ထဲမွာ နဲနဲေတာ့ အငိုသန္တယ္။ အေဖက ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေပမဲ့လဲ ကြၽန္မကိုခ်ီျပီး ေခ်ာ့ခဲ့တယ္။ အေဖ့ရင္ခြင္ထဲမွာရွိေနခဲ့တာ အဲဒါ ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္ဘဲ။ အေဖေတြအေတာ္မ်ားမ်ား သမီးဆိုရင္ အရမ္းခ်စ္ၾကပါတယ္။ က်မမွတ္မိတဲ့ အပိုင္းအစေလးေတြပါ ၊ အေဖရွိတုန္းက ကြၽန္မ စာေတာ္တယ္ ၊ အေဖက စာသင္ေပးတာကိုး။ အေဖမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မက ခ်ာတူးလန္ဘဲ။ အကိုကေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ ခ်ာတူးမလန္ခဲ့ဖူးဘူး။ စာသိပ္ေတာ္တဲ့ အကိုပါဘဲ။ အကိုၾကီးေတာ့ အဖရာတဲ့။ ကြၽန္မရဲ့ စံျပအကိုပါဘဲ။ အကို႕ေျခရာ မနင္းႏိုင္ခဲ့တာေတာ့ ကြၽန္မေတာ္ေတာ္ညံ့ေနတာဘဲလားမသိဘူး။

အေဖ ေဆးသြားကုခ်ိန္မွာ ကာယကံရွင္ အေဖကိုယ္တိုင္က ယုံၾကည္တက္ႂကြစြာနဲ႕သြားကုခဲ့တယ္ ၊ ဆရာဝန္ၾကီးေတြကလဲ ၾကိဳးၾကိဳးစားစားေတာ့ ခြဲစိတ္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္တစ္ေနရာမွာ လြတ္ဟာေနခဲ့ပါလိမ့္ ၊ အေဖ သတိျပန္မရလာခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဆရာဝန္ၾကီးေတြအားလုံး အေဖ့ကို ရက္၂၀ တိတိ ေစာင့္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဦးေလးရယ္ ၊ အေဖ့ရဲ့အ႐ိုးအိုးေလးနဲ႕ဓာတ္ပံုစာအုပ္ႏွစ္အုပ္ဘဲ ျပန္ပါလာတယ္။

ဓာတ္ပံုစာအုပ္ႏွစ္အုပ္လုံးကို ကြၽန္မသိပ္ငယ္လြန္းေသးေတာ့ လူၾကီးေတြအားလုံးက ေပးမၾကည့္ခဲ့ဘူး။ လူၾကီးေတြအားလုံးေတာ့ၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ အေမက အံဆြဲထဲမွာ ေသာ့ခတ္သိမ္းထားလိုက္တယ္နဲ႕ တူပါရဲ့။ အံဆြဲက သုံးထပ္ရွိတာ ၊ အလယ္ကအထပ္ကဘယ္ေတာ့မွပြင့္မေနခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ့အကိုက ဘယ္တုန္းကတည္းက ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့လဲေတာ့ ကြၽန္မမသိခဲ့ဘူး။ အဲဒီ ဒုတိယ အံဆြဲက ကြၽန္မအကိုရဲ့ ဆုလက္မွတ္ေတြ ၊ ဆုတံဆိပ္ေတြ ထားထားတဲ့ေနရာ။ ကြၽန္မ ဦးေလးအိမ္မွာ သြားကစားေတာ့ ဦးေလးဆီမွာလဲ အေဖ့ဓာတ္ပံုေတြရွိပုံရတယ္ ၊ ကြၽန္မ ဓာတ္ပံုစာအုပ္တစ္အုပ္ကို ေကာက္ယူလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ဦးေလးရဲ့ဇနီး ၊ အေဒၚကျမင္သြားျပီး အထိတ္တလန္႕နဲ႕မၾကည့္ရဘူးဆိုျပီး ကြၽန္မလက္ထဲကေန ျပန္ယူသြားေလရဲ့။ ကြၽန္မ မၾကည့္ခဲ့ရျပန္ဘူး။ ကေလးဆိုေတာ့ ေနာက္ေတာ့လဲ ဓာတ္ပံုစာအုပ္ကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ဘဲ။

အေဖဆုံးသြားေတာ့ အေမက ငယ္ငယ္ေလးရယ္ ၊ အေမရဲ့ ေရႊေတာင္ၾကီးျပိဳက်သြားတယ္ ၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကလဲ အေမ့ေခါင္းေပၚေရာက္သြားတယ္။ အေမ့တူမေလး ( ကြၽန္မထက္ ၁၁ႏွစ္ၾကီးတဲ့အမဝမ္းကြဲ ) အိမ္မွာလာေနေပးတယ္ ၊ အေမ့ကိုကူရင္း ကြၽန္မတို႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ အေမေတာ္ေတာ္ေလးေနမေကာင္းျဖစ္လိုက္ေသးတယ္။ ဘာမွစားမဝင္ဘူးထင္ပါရဲ့ ၊ အေမမူးလဲသလိုျဖစ္သြားလို႕ အိမ္နားက ဆရာဝန္ကို အျမန္ပင့္ရေသးတယ္ ၊ ပရက္ရွာခ်ိန္လိုက္ေတာ့ သုညတဲ့။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို လူ႕ေလာကအလယ္မွာ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ႕ မခ်န္ထားရက္တဲ့အေမ ခ်က္ခ်င္းအားတင္းလိုက္ပုံရတယ္ ၊ ပရက္ရွာနဲနဲျပန္တက္လာသလို ဆရာဝန္လဲေဆးထိုး ၊ ဒရစ္ခ်ိတ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒီ ေနာက္မွာေတာ့ အေမက ကေလးႏွစ္ေယာက္ေရွ႕ေရးအတြက္ စီးပြါးေရးလုပ္ရ ၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ထိန္းရ ၊ အေမေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းခဲ့မွာဘဲေနာ္။

အေမေသာ့ခတ္ထားတဲ့ အံဆြဲေလးက ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပြင့္မလဲလို႕ ကြၽန္မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာ အၾကိမ္ၾကိမ္ပါဘဲ။ ကြၽန္မ ရွစ္တန္းေရာက္တဲ့ႏွစ္မွ အေမေသာ့သိမ္းထားတဲ့ေနရာေတြ႕တယ္။ ဒုတိယထပ္ရဲ့ အံဆြဲကို ဘယ္သူမွမရွိတုန္း ကြၽန္မဖြင့္ခဲ့တယ္။ အေဖ့ရဲ့ဓာတ္ပံုစာအုပ္ကို ကြၽန္မရွာေနခဲ့တာ ၊ အကိုရဲ့ ဆုတံဆိပ္ ၊ စာရြက္ေတြရဲ့ ဟိုးအေနာက္ဘက္ ဗူးေတြၾကားထဲမွာ ဓာတ္ပံုစာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို ကြၽန္မေတြ႕ခဲ့တယ္။ မျမင္ရတာ ၾကာေနျပီျဖစ္တဲ့ အေဖ့ပုံကိုၾကည့္ဖို႕ ကြၽန္မလက္က တြန္႕ဆုတ္ေနခဲ့တယ္။ ပထမတစ္အုပ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဦးေလးအလုပ္ရွုပ္ေနပုံကိုျမင္တယ္ ၊ ေသေသခ်ာခ်ာထပ္ၾကည့္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးေတြျမင္တယ္။ တစ္ရြက္ခ်င္းလွန္ရင္းနဲ႕ အေဖ့ကို ပရိတ္ရြတ္ေနတာေတြျမင္တယ္ ၊ အေဖ့ကို သၿဂႋဳဟ္ခါနီးပုံေတြ ျမင္တယ္၊ အေဖ့ကိုေကာင္းေကာင္းမျမင္ရဘူး ၊ အေဖ့ကို သၿဂႋဳဟ္စက္ထဲထည့္လိုက္တာေတြဘဲျမင္တယ္။ ေနာက္တစ္အုပ္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ငယ္ငယ္တုန္းက ကြၽန္မရင္ထဲမွာ စြဲစြဲျမဲျမဲမွတ္ထားတဲ့ အေဖ့ရဲ့မ်က္ႏွာက ဓာတ္ပံုစာအုပ္ထဲက မ်က္ႏွာနဲ႕မတူေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ မမွတ္မိတာမဟုတ္ပါဘူး။ မမွတ္မိစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အေဖ့မ်က္ႏွာက ေျပာင္းေနခဲ့တာပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္မွ ကြၽန္မအေဖပါလားဆိုတာ ေပၚလာတယ္။ စိတ္မေကာင္းဘူး ၊ ခြဲစိတ္လိုက္တာနဲ႕ ကြၽန္မအေဖမ်က္ႏွာကဘာေၾကာင့္ ေျပာင္းသြားရတာလဲ။ ကြၽန္မ အေဖမဟုတ္ဘူးလို႕ စိတ္ထဲမွာ အခါခါျငင္းေနေပမဲ့ ဦးေလးသယ္လာတဲ့အေဖ့ရဲ့ဓာတ္ပံုစာအုပ္ျဖစ္ေနမွေတာ့ အေဖဘဲျဖစ္ေနမွာပါ။ ေဆးရုံကုတင္မွာ ျငိမ္သက္စြာနဲ႕လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ အေဖကိုၾကည့္ျပီး အေဖေတာ္ေတာ္နာက်င္ခဲ့မွာဘဲေနာ္။။ အေဖကေတာ့ ဘယ္သိေတာ့မွာလဲေလ။

ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာကို အရြယ္ေရာက္လာေလေလ ၊ ပိုျပီး ေတာင့္တေလေလပါဘဲ။
အေဖေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႕ တရားထူး ၊ တရားျမတ္ေတြ ရခဲ့တယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဖေဖ။
ေကာင္းရာဘုံဘဝမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ ေဖေဖ။

ခင္မင္စြာျဖင့္
ေရႊယြန္းဝါ
11 Sep 2013

*MY BLOG NAME*

လြန္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္က ဒီနာမည္ေလးႏွင့္ Blog တစ္ခုဖြင့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ က်န္းမာေရးအရ ဆက္မေရးျဖစ္ေတာ့ေပမဲ့ ဒီနာမည္ေလးနဲ႕ ခုတခါျပန္လည္ဖြင့္ျဖစ္ပါတယ္။  "ေရႊယြန္းဝါ" နာမည္ေလးႏွင့္ဖြင့္ျဖစ္ခဲ့ေသာ အေကာင့္သည္ ပတ္စဝတ္ ေမ့ေနေသာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ ဝင္၍မရႏိုင္ေတာ့ပါ။ ပတ္စဝတ္ ျပန္ယူရန္ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ေပးထားေသာ ဖုန္းနံပတ္မွာ ယခုအခါ မသုံးေတာ့ေသာေၾကာင့္ ဒီတိုင္း ထိုင္ၾကည့္ရုံမွတပါး ဘာမွလုပ္ယူလို႕မရေတာ့ပါ။

လရိပ္အိမ္ဆိုတဲ့ BLOG ကိုလဲ ပိတ္ဖို႕အစီအစဥ္မရွိပါဘူး။ ပိတ္လိုက္ရင္ ရင္ဘတ္ထဲကထြက္က်လာတဲ့ ကဗ်ာလိုလိုစာသားေလးေတြကို မျမင္ရေတာ့ဘဲရွိေနမွာ ၊ ေနာက္တစ္ခုက အိမ္ထဲမွာ လာျပီးအားေပးၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြရဲ့ တန္ဖိုးထားရတဲ့ကြန္မန္႕ေလးေတြ မေပ်ာက္သြားခ်င္ပါဘူး။ ကဗ်ာေရးတဲ့အခါက်ေတာ့ "လရိပ္အိမ္" နဲ႕ဘဲ ေရးပါမယ္။



ခင္မင္စြာျဖင့္
ေရႊယြန္းဝါ

3 Sep 2013

စတင္ျခင္း

ဒီေန႕သည္ က်မဘဝ၏ အမွတ္တရေန႕ေလး ျဖစ္သည္။
ထို႕ေၾကာင့္ ........

ေရႊယြန္းဝါ BLOG ေလးကို အမွတ္တရ ျပန္ဖြင့္ျဖစ္ပါသည္။

"မဂၤလာအေပါင္းနဲ႕ျပည့္စုံၾကပါေစ" လို႕ အားလုံးကို ဒီေနရာကေန ခင္မင္စြာျဖင့္ ႏွုတ္ခြန္းဆက္ၾကိဳဆိုပါသည္။


ခင္မင္စြာျဖင့္
ေရႊယြန္းဝါ
7 Aug 2013